7 نوامبر 2023- یک متاآنالیز منتشر شده در Scientific Reports، ایمنی و اثربخشی پلی اتیلن گلیکول لوکسناتید(PEX168)، را در بیماران دیابتی نوع 2، نشان داد. پلی اتیلن گلیکول لوکسناتید، یک آگونیست جدید گیرنده پپتید-1 شبیه گلوکاگون(GLP-1) با نیمه عمر طولانی تر است که با تغییر در ساختار شیمیایی اگزناتید تولید شده است.

این مطالعه نشان داد که PEX168 می تواند گزینه مناسبی برای درمان بیماران دیابتی باشد که نمی توانند متفورمین را تحمل کنند یا قند خون آنها با متفورمین بخوبی کنترل نمی شود.

محققان نوشتند: ترکیب 100 میکروگرم PEX168 و متفورمین، در مقایسه با متفورمین به تنهایی بی‌خطر و مؤثرتر بود؛ با این حال، به دلیل تعداد کم کارآزمایی‌ها، این یافته‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند و نیاز به کارآزمایی‌های بیشتر وجود دارد.

دکتر Hazem Mohamed Salamah، و همکارانش از دانشکده پزشکی دانشگاه Zagazig، در مصر، یک متاآنالیز را برای ارائه ی خلاصه ای از ایمنی و اثربخشی تک درمانی با PEX168 یا به عنوان یک درمان اضافی با متفورمین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام دادند. برای یافتن دوز بهینه از متاآنالیز شبکه(Network meta-analysis) استفاده شد.

برای این منظور، محققان پایگاه‌های اطلاعاتی آنلاین را از ابتدا تا 25 آوریل 2023 برای کارآزمایی‌های تصادفی و کنترل‌شدهای (RCT)جستجو کردند که درمان PEX168 را به تنهایی یا در ترکیب با متفورمین با سایر درمان‌ها مقایسه کرده بودند. از نسبت خطر (RR)برای ارزیابی پیامدهای دوگانه و میانگین تفاوت (MD) برای پیامدهای پیوسته استفاده شد. شش کارآزمایی تصادفی کنترل شده، شامل 1248 شرکت‌کننده در این متاآنالیز وارد شدند.

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

· افزودن PEX168 به درمان با متفورمین، قند خون ناشتا(MD = -1.20)، هموگلوبین گلیکوزیله(MD = −1.01) و قند خون پس از غذا (MD = -1.94) را به طور قابل توجهی نسبت به متفورمین به تنهایی، کاهش داد.

· تک درمانی با PEX168 برای کنترل قند خون نسبت به دارونما برتر بود.

· هیچ اثر قابل توجهی بر تری گلیسیرید، لیپوپروتئین با چگالی کم یا لیپوپروتئین با چگالی بالا یافت نشد.

· کاهش قابل توجهی در وزن بدن در بیماران دیابتی چاق تحت درمان با PEX168 در مقایسه با گروه کنترل (MD = -5.46) مشاهده شد، این اثر در بیماران غیر چاق (MD = 0.06) مشاهده نشد.

· افرادی که PEX168 را به تنهایی یا همراه با متفورمین دریافت کردند، عوارض جانبی گوارشی شایع تری به خصوص تهوع و استفراغ را گزارش دادند.

· تک درمانی با 100، 200 و 300 میکروگرم PEX168 ایمنی و کنترل قند خون قابل مقایسه ای با متفورمین نشان داد، اما هنگامی که با متفورمین ترکیب شد، دوز100 و 200 میکروگرم PEX168 اثرات قابل توجهی بر کنترل دیابت نشان دادند. با این حال، تنها دوز 200 میلی گرمی PEX168 به طور قابل توجهی با بروز بالاتر تهوع و استفراغ همراه بود.

در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با عدم تحمل متفورمین یا کنترل ناکافی قند خون با متفورمین،PEX168  به عنوان تک درمانی یا درمان مکمل متفورمین ممکن است یک گزینه درمانی امیدوارکننده برای کنترل قند خون و برای مدیریت وزن بدن در بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به چاقی باشد. با این حال، به دلیل تعداد کمکارآزمایی های گنجانده شده در این متاآنالیز، این نتیجه باید با احتیاط تفسیر شود و آزمایشات بیشتری مورد نیاز است.

محققان نتیجه گیری کردند که بر اساس شواهد موجود، درمان ترکیبی 100 میکروگرمPEX168  و متفورمین، دوز بهینه ای برای کنترل قند خون و مدیریت عوارض دارو است؛ با این حال، نیاز به تحقیقات بیشتر برای رد یا تایید این یافته ها و ارزیابی اثربخشی و ایمنی طولانی مدت PEX168 در مدیریت دیابت نوع 2 وجود دارد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/polyethylene-glycol-loxenatide-promising-for-treating-diabetes-patients-resistant-or-intolerant-to-metformin-119827